De discussie over seksualiteit en vrouwen is losgebarsten. De afgelopen tijd stonden de kranten vol met nieuws over dit onderwerp. Zo zouden ‘pornofeesten’ steeds populairder worden: feesten waarbij vrouwelijke feestbeesten zonder schaamte zouden meedoen aan live-seks op het podium. En in Friesland lijkt het ‘Breezersletjes’ fenomeen te zijn doorgedrongen – meisjes die seks ruilen voor drank, sigaretten of gewoon een lift naar huis. In de Randstad was de zogenaamde breezerseks al eerder gesignaleerd.

De bikini en de anti-bimbo beweging

Dan is er nog de ‘Gouden Bikini’ kwestie: het debat over een billboard van 200 vierkante meter in het centrum van Utrecht. Hierop is een bevallige dame in gouden bikini te zien. De Hunkemöller advertentie heeft nogal wat stof doen opwaaien omdat de ChristenUnie protesteerde tegen de advertentie. Zij vinden onder andere dat de vrouw wordt afgebeeld als lustobject. Deze kritiek sluit aan bij een manifest tegen de pornoficatie van de samenleving, dat afgelopen maandag werd gepubliceerd in de Volkskrant.

De vijf vrouwen van het manifest maken zich zorgen over het onrealistische beeld van de vrouw dat door de media en de schoonheidsindustrie wordt gecreëerd: op billboards, in reclames, in videoclips en op internet worden we dagelijks geconfronteerd met perfecte, gewillige en vooral erg sexy vrouwen. ‘Normaal moet weer normaal worden, het extreme is niet de norm. Seksuele vrijheid staat niet gelijk aan totale grenzeloosheid en platheid. Het beeld van de gewillige stoeipoes die zich op haar achterwerk laat slaan, komt ons de neus uit,’ schrijven de vrouwen in het manifest.

Foucault: praten over seks is geen vrijheid

De Franse filosoof Michel Foucault heeft veel geschreven over seks en macht. Hij was in de jaren zeventig al sceptisch over de stortvloed aan seks in het openbare leven. Hij vindt al het gepraat over seks helemaal geen teken van vrijheid, maar gelooft dat onze obsessie voor seks in het leven is geroepen om macht over ons uit te oefenen. Volgens hem worden we gemanipuleerd om zoveel mogelijk over seks te praten. Hoe meer we over seks praten, des te beter dit onderwerp in kaart kan worden gebracht. En hoe meer we vertellen, des te meer controle er over ons kan worden uitgeoefend.

Seks is overal – en daar is niet iedereen blij mee. Terwijl mannen en vrouwen tijdens de seksuele revolutie in de jaren zestig en zeventig juist probeerden om seks geaccepteerd en bespreekbaar te maken, lijkt er nu een tegenbeweging in gang gezet: mensen willen mínder seks in de openbaarheid, of in ieder geval minder commerciële vrouwonvriendelijke seks. Foucault zou zich hier waarschijnlijk wel in kunnen vinden.