Ieder mens heeft calcium nodig voor sterke botten. De aanbevolen dagelijkse hoeveelheid ligt voor (jong)volwassenen op 1200 milligram. In Amerika krijgt 70% van de mannen en 90% van de vrouwen te weinig calcium binnen. De oorzaak? Wij mensen hebben een hekel aan de smaak van calcium. Kraanwater met een hoog calciumgehalte moet eerst worden gezuiverd, anders drinken we het gewoon niet. Maar hoe zit het dan met melk, calciumbron nummer één? Calcium in melk bindt aan vetten en eiwitten, waardoor we de specifieke calciumsmaak niet kunnen proeven.

Calciumminnende muizen

Chemicus Michael Tordoff is gefascineerd door de afkeer van mensen tegen calcium. Hij wil graag weten hoe de calciumsmaak in de mond gedetecteerd wordt. Uiteindelijk is het de bedoeling dat Tordoff een techniek ontwikkeld om de slechte smaak van calcium te verbeteren, zodat mensen meer calcium tot zich nemen. Ook muizen zijn niet zo heel erg dol op de calciumsmaak. Maar Tordoff ontdekte een lijn muizen die gretig dronken van water met een hoog calciumgehalte. Bij deze muizen vond de chemicus twee inactieve genen.

Verdere analyse van deze genen wees uit dat zij coderen voor receptoren op de tong. De eerste receptor is CaSR, de calcium sensing receptor. Deze receptor werd al eerder gevonden in de nieren, de hersenen en het maag/darmkanaal. CaSR reguleert in deze organen de calciumhuishouding, waardoor er nooit te veel of te weinig calcium aanwezig is. De tweede receptor die ontdekt werd, was TIR3. Dit is eigenlijk geen complete receptor, maar een onderdeel van het complex waarmee je ook de smaak zoet proeft. Een onverwachte ontdekking, omdat de smaak calcium door proefpersonen meer geassocieerd wordt met bitter dan met zoet.

Snacks zonder calciumsmaak

Tordoff vond beide receptoren voor het proeven van calcium bij de muis. Maar wat zegt dat dan over smaakherkenning bij de mens? Genetisch komen mens en muis aardig overeen, voor bijna ieder muizengen is wel een mensengen te vinden dat er ongeveer hetzelfde uitziet. Zo ook bij CaSR en TIR3. Beide genen komen ook bij de mens voor. Tordoff: “Het is op dit moment nog niet zeker dat deze genen bij ons dezelfde functie hebben als bij de muis. Maar de kans dat dit wel zo is, lijkt mij erg groot.” Dus wie weet liggen er over een aantal jaar een hoop calciumrijke snacks (zonder calciumsmaak) in de schappen.