Aardbeving Chili: prijzig en verwacht

Chili werd op 27 februari door één van de grootste aardbevingen uit de historie. Een 8,8 op de schaal van Richter is namelijk een zeldzaamheid en valt dan ook in de top 10. Er vielen minder dan vijfhonderd slachtoffers. Ook de wetenschap is hard getroffen. De vraag is natuurlijk altijd: wat heeft de beving nu gekost? Volgens een artikel in Science ongeveer 150 miljoen euro. De zware beving kwam niet onverwacht. Al sinds 1835 vond in Maula en Biobio regio’s in centraal Chili namelijk geen aardbeving van dergelijke omvang plaats.

De locatie van de Chileense beving.

Schade en herstel

De beving in Chili werpt de wetenschap in het land ver terug, misschien wel tot tien jaar. De schade was het grootst aan twee universiteiten. Aan één van de twee universiteiten was de schade maar liefst 7,5 miljoen euro. De drie meter hoge tsunami die volgde verwoeste ook een zeeonderzoeksinstituut.

Wetenschappers vragen nu geld aan de regering om de opgelopen schade aan apparatuur zoveel mogelijk te herstellen. Ook willen ze graag een aardbevingsinstituut oprichten die aardbevingen nauwkeurig en snel registreert en tijdig kan waarschuwen voor een tsunami. Dat laatste mislukte op 27 februari onder leiding van de Chileense marine die weer onder leiding staat van de regering.

De totaalschade wordt nu geschat op 150 miljoen euro. Dat lijkt veel maar vergeleken met Haïti valt dat erg mee, waar de kosten een veelvoud zijn van die in Chili. Dat komt omdat de huizen relatief stevig gebouwd zijn en omdat het gebied een lage bevolkingsdichtheid heeft.

Complete huizen braken in tweeën als gevolg van de zware beving.

Creative Commons

Seismisch gat

De kosten hebben ook te maken met de sterkte van de beving van ongeveer 8,8 op de schaal van Richter. Een beving van 8 komt eens in de 10 jaar voor in Chili. Kort uitge-legd komen de aardbevingen doordat de Nazca oceanische aardplaat onder de Zuid-Amerikaanse aardplaat schuift. Hierdoor bouwt zich druk op dat zich uiteindelijk mani-festeert middels aardbevingen. Hierdoor komt in het langgerekte Chili zo eens in de zoveel jaren een zware aardbeving voor op bepaalde plaatsen. Na zo’n beving bouwt de spanning zich weer op.

In het gebied van de beving (Maula en Biobio regio’s) was een dergelijke beving door onderschuiving al sinds 1835 niet voorgekomen. Dit seismische gat, een regio waar al lang geen zware aardbeving is voorgekomen vergeleken met de omringende gebieden, werd ontdekt in de jaren negentig. In 2002 ontdekten wetenschappers dat de aardplaat hier compleet vast zat. Hierdoor bouwde de druk zich snel op, uiteindelijk resulterend in de aardbeving op de 27e februari.

Onderzoek toont verder aan dat spanning zich op dezelfde manier aan het opbouwen is aan de noordrand van Chili bij de Peruviaanse grens. De laatste aardbevingen van ongeveer 8,7 op de schaal van Richter vonden hier plaats in 1868 en 1877. In de afgelopen jaren kwamen in Noord-Chili al enkele minder zware aardbevingen voor, mogelijk een voorbode voor een hele zware. De les van de aardbeving van 27 februari is dat een aardbeving van dergelijke zwaarte zal komen. De Chileense autoriteiten hebben nu de kans om veel slachtoffers te voorkomen van de volgende zware beving door een goed seismisch netwerk op te zetten in samenwerking met wetenschappers.

De schade aan de kust kwam deels door de tsunami.

Creative Commons