Afgelopen dinsdag ging de bouw van kernfusiereactor ITER officieel van start. Eerder bezocht ik de bouwplaats en zag de vele uitdagingen van dit welhaast megalomane project.
Terwijl in Frankrijk hard wordt gewerkt aan de realisatie van de grootste kernfusiereactor ter wereld, is in Duitsland een kleinere variant opgestart. De bouw van de Wendelstein 7-X duurde ruim tien jaar en het speciale ontwerp zou voordelen hebben ten opzichte van bestaande kernfusiereactoren...
Kernfusie als energiebron heeft nog vele hordes te nemen. Een daarvan is het maken van een reactorwand die de helse condities in de reactor weerstaat. Wetenschappers van DIFFER denken nu dat een wand van vloeibaar metaal de klus kan klaren.
Kernfusie is de heilige graal van de energiewetenschappen. Door fusie van lichte kernen als waterstof en helium moet een vrijwel oneindige en bijna gratis energiebron aan te boren zijn – de zon en alle andere sterren doen het immers ook zo. Toch lukt het maar niet om fusie te bedwingen.
Heb je het over kernfusie, dan valt de term “een zon op aarde” al snel. Natuurkundigen van het MIT en Columbia University zoeken het wat dichter bij huis: ze willen gloeiend heet plasma net zo vangen als onze eigen aarde dat doet.