De aarde klotst van het water, en in het kosmische perspectief is dat opmerkelijk voor een rotsachtige planeet die zo dicht bij de zon ontstond. Hoe werd de aarde zo’n waterrijke plek waar leven zich in reusachtige oceanen kon ontwikkelen?
Het oppervlak van planetoïde Bennu is met honderd miljoen tot een miljard jaar veel ouder dan verwacht. Verder bevat het water én waarschijnlijk organisch materiaal. Dat ontdekte de ruimtesonde OSIRIS-REx die momenteel om Bennu cirkelt.
Het dwergplaneetje Ceres heeft sinds maart vorig jaar bezoek van de Amerikaanse ruimtesonde Dawn, die het ijskoude hemellichaam tussen Mars en Jupiter van dichtbij bekijkt. Wetenschappers zeggen nu dat er sprake moet zijn van vulkanen die min of meer gesmolten ‘ijslava’ spuwen.
Onze planeet kan ieder moment geraakt worden door een stuk ruimtepuin, aldus verschillende prominente wetenschappers. Ze pleiten voor meer onderzoek. Een kwestie van bangmakerij of moet de wetenschap daadwerkelijk meer energie steken in het voorspellen van inslagen?
Bij ons zonnestelsel denk je snel aan de zon en haar acht planeten, maar er veel meer te ontdekken in de directe omgeving van de aarde. Kennislink duikt in zijn archief en maakt een tour door ons eigen zonnestelsel.
Ruimtesonde Dawn draaide bijna een jaar rond planetoïde Vesta. En hoewel hij begin deze maand al weer vertrok levert de data die de sonde verzamelde nu opmerkelijke resultaten op. Wetenschappers zeggen dat ze sterke aanwijzingen voor water in de planetoïde hebben gevonden.
Recente waarnemingen wijzen erop dat de planetoïde Lutetia een overgebleven restant is van hetzelfde oermateriaal waaruit onder andere de aarde is ontstaan. Astronomen ontdekten dat de eigenschappen van de planetoïde sterk overeenkomen met die van een zeldzaam soort meteoriet dat op aarde word...
Om twee minuten voor half twaalf vanavond bevindt planetoïde 2005 YU55 zich op niet meer dan 325.000 kilometer van de aarde. Dat is zo’n 85 procent van de afstand naar de maan. Wereldwijd staan telescopen klaar om een glimp van deze aardscheerder op te vangen.
Onze maan draait in één omwenteling rond de aarde precies één keer om haar as. Daardoor zien we altijd dezelfde kant van het hemellichaam; de andere kant blijft voor ons onzichtbaar. Wetenschappers in Parijs hebben berekend dat die situatie niet altijd zo is geweest: miljarden jaren geleden wa...
Epsilon Eridani, een ster die op 10,5 lichtjaar van onze zon staat, blijkt planetoïdengordels te hebben. Niet eentje, zoals onze zon, maar wel drie. Epsilon Eridani lijk waarschijnlijk erg op onze zon vlak na het ontstaan daarvan.
De Britse amateur-sterrenkundige Richard Miles heeft een recordhouder in het zonnestelsel ontdekt: de snelst rondtollende planetoïde ooit gevonden. Het blok steen weegt ruim 5000 ton en draait in 42,7 seconden om zijn as.
Een rotsblok van honderd meter breed vliegt woensdag 30 januari langs Mars en botst misschien zelfs op de Rode Planeet, meldde NASA’s Near Earth Object-programma eind december. Volgens nieuwe metingen is de kans op een botsing nihil. De planetoïde scheert volgens de laatste gegevens rake...
Een rotsblok van honderd meter breed slaat woensdag 30 januari misschien in op Mars, meldde NASA’s Near Earth Object-programma eind december. Planetoïde 2007 WD5 vormt volgens baanberekeningen geen gevaar voor de aarde en mist waarschijnlijk ook Mars. Maar als hij inslaat op de rode plan...
De beroemde Nederlandse grafisch kunstenaar Maurits Cornelis Escher (1898-1972) is aan de hemel geplaatst: de planetoïde 4444 draagt voortaan de naam Escher.
André Kuipers, Nederlands tweede ESA-astronaut, cirkelt opnieuw in de ruimte. Dit keer niet in ruimtepak, maar als een reusachtig rotsblok in een baan om de zon. Kuipers bracht in april 2004 negen dagen door aan boord van het internationale ruimtestation ISS, kreeg door de Internationale Astro...
De Japanse ruimtesonde Hayabusa, die onderzoek heeft gedaan aan de kleine planetoïde Itokawa, is begonnen aan zijn terugreis naar de aarde. Met maar een van zijn vier ionenmotoren probeert de sonde een hapje opgeschept planetoïdenstof naar de aarde te brengen.
Twee jaar lang hebben sterrenkundigen van de Internationale Astronomische Unie gezocht naar goede definities om de hemellichamen van ons zonnestelsel te classificeren. Dat was nodig geworden, omdat er nogal wat verwarring was ontstaan over de status van de planeet Pluto en de andere grote obje...
Vrijdag wordt de Pan-Starrs-telescoop in Hawaii in gebruik genomen. Binnen een paar jaar zal hij tien miljoen planetoiden hebben ontdekt. Weten we dan zeker dat er komende eeuw geen inslag uit de ruimte komt?
Morgen zal het niet gebeuren, en volgend jaar waarschijnlijk ook niet. Maar dát ie komt, is vrijwel zeker: de grote inslag van een planetoïde of komeet uit het heelal. Toch ligt niemand hier wakker van…alhoewel. Een klein groepje wetenschappers strijdt al jarenlang voor erkenning van het...
Rond de planetoïde Sylvia draaien twee kleine maantjes. Dat blijkt uit foto’s die gemaakt zijn met de Europese Very Large Telescope in Chili.
Op de grens van Perm en Trias, 251 miljoen jaar geleden, vond de grootste massa-uitsterving plaats die we kennen uit de aardgeschiedenis. Over de oorzaak bestaan tal van hypotheses, maar een algemeen geaccepteerde verklaring is er niet. Uiteraard zijn er diverse hypotheses die uitgaan van een ...
Vijfenzestig miljoen jaar geleden plofte een ongeveer tien kilometer grote planetoïde neer voor de kust van het huidige Mexico. Daar zijn wetenschappers het wel over eens. Maar wat waren de gevolgen van deze inslag? Om daar achter te komen, is een klein, maar diep gat geboord op 66 kilometer v...
Een rampzalige gebeurtenis veroorzaakte 250 miljoen jaar geleden de meest massale uitroeiing ooit. De catastrofe, die binnen een relatief korte tijd 95% van al het aardse leven om zeep hielp, markeert het eind van het Perm, een geologisch tijdperk van enorme biodiversiteit. Was hier net zoals ...
Vijf kilometer rots op je hoofd krijgen is geen pretje. Geen wonder dus dat de naderende asteroïde Toutatis argwanende blikken trekt. Maar wat blijkt? Tot in lengte van dagen hebben we niets van de oude oorlogsgod te vrezen.
In maart 2004 maakte een rotsblok van tien meter doorsnede een scheervlucht langs de aarde. Op 6500 kilometer hoogte raasde FU126 over onze hoofden en kwam daarmee lager dan welke aardscheerder ooit.
Een botsing van een stuk ruimterots met een diameter van niet meer dan 500 meter, maar een massa van bijna 1000 miljoen ton, met de aarde… Het zou een ramp van formaat zijn. Drie industriële teams voeren in dit verband nu studies uit voor het ESA-programma Don Quichote.
Met een sterke verrekijker of kleine telescoop was op 18 maart iets spectaculairs te zien: 2004 FH, een huizengrote steen die rakelings langs de aarde scheerde.
Als een komeet of planetoïde van enkele kilometers groot op aarde inslaat, wordt niet alleen het ecosysteem sterk verstoord (zoals bleek bij de inslag 65 miljoen jaar geleden, toen onder meer de dinosauriërs uitstierven), maar kan ook vulkanisme op extreem grote schaal ontstaan. Dat concludere...
Veel beschrijvingen van ons zonnestelsel beperken zich tot de zon, de planeten en hun manen. Dat is niet geheel onbegrijpelijk: deze hemellichamen omvatten immers 99,99% van alle materie in het zonnestelsel. Maar er is nog een kleine fractie ándere materie – vaak aangeduid met de term restmate...
De laatste tijd zijn planetoïden die mogelijk ooit op aarde inslaan (ook wel aardscheerders genoemd) in het nieuws geweest.