Er is niet veel nodig om kleine, robuuste druppeltjes te laten ontstaan die zelfstandig kunnen groeien, zo laten Nijmeegse onderzoekers zien. Misschien begon het leven dan toch in zo’n klein druppeltje?
Is leven te definiëren door naar de grenzen ervan te kijken? Dat is wat Carl Zimmer probeert in ’Life’s Edge’. Ook hij geeft geen definitieve omschrijving van leven, maar levert wel een boeiend en zeer leesbaar boek.
Vaak komen wetenschappelijke inzichten niet verder dan een publicatie. Dan Jing Wu vindt dat niks en start een bedrijf om haar resultaten verder te ontwikkelen.
Het lukt nog niet om de vele reacties van een levende cel na te bootsen in een lab. Aleksandr Pogodaev werkt aan het organiseren van reacties in netwerken.
Vijf jaar geleden werd een kunstmatige ‘bacterie’ gepresenteerd als de meest minimale levensvorm. Nu is er een nieuwe variant die zich beter kan voortplanten.
Christiaan Huygens zag al dat slingeruurwerken soms synchroon gaan bewegen. Wetenschappers hebben dit verschijnsel nu ook aangetoond bij reepjes kunststof.
Iedereen mijmert wel eens over hoe het is om een superheld te zijn. In zijn boek Supermens laat Peter Joosten zien wat er al kan, en wat er gaat komen.
Piepkleine deeltjes die lijken op een bacterie kunnen het immuunsysteem wakker schudden, waardoor tumorcellen vatbaar worden voor antikankermedicijnen.
Eindhovense chemici komen onverwacht met bewijs voor een voorspelling van 120 jaar oud. Het draait allemaal om deeltjes die elkaars spiegelbeeld zijn.
Nijmeegse chemici laten zien hoe druppeltjes elkaar wegduwen en aantrekken doordat kleine moleculen geordende draadjes gaan vormen.
Het fenomeen ‘leven’ is nog lang niet helemaal begrepen, maar in zijn boek ‘Wat is leven?’ praat Paul Nurse je snel bij. Een prima instapboek voor dit ingewikkelde onderwerp.
De snelheid waarmee enzymen reacties uitvoeren is jaloersmakend. Gerard Roelfes probeert dat te evenaren door compleet nieuwe enzymen te ontwerpen met bouwstenen die in de natuur niet voorkomen.
Het zal nog lang duren voordat we in het lab een cel kunnen bouwen die echt leeft, denkt chemicus Bastiaan Buddingh’. Toch zijn de pogingen niet voor niets.
Onze hersenen bevatten een systeem dat lichaamseigen ‘marihuana’ maakt. Leidse onderzoekers proberen beter te begrijpen hoe dit systeem werkt.
Jan van Hest is laureaat van de Spinozapremie 2020. NEMO Kennislink sprak hem onlangs over synthetische cellen die over grote afstand communiceren.
Kabelbacteriën uit de zeebodem kunnen wellicht ooit de inspiratie zijn voor milieuvriendelijke bio-elektronica. Maar ze zitten anders in elkaar dan verwacht.
In de natuur is de snelheid waarmee iets verandert een belangrijke bron van informatie. Chemici zijn er nu in geslaagd om een heel eenvoudige gel zo te ‘programmeren’ dat snelle en langzame signalen leiden tot een verschillend effect.
In de natuur zijn het grote moleculen, zoals eiwitten, die belangrijke functies vervullen. Chemicus Helma Wennemers vraagt zich af of het mogelijk is om met kleinere moleculen veel van die nuttige eigenschappen te imiteren.
Ilja Voets krijgt de KNCV Gouden Medaille 2019 voor haar onderzoek naar de opbouw van materialen.
Hoe besluit een cel dat het tijd is om zich te delen? Omdat dit veel energie kost, moet het precies op het juiste moment gebeuren. Dit lijkt de snelle toename van een heel instabiel eiwit te zijn.
Chemici van de Universiteit Twente hebben kunstspieren ontwikkeld die niet alleen samentrekken en weer ontspannen, ze passen ook hun stijfheid aan tijdens die beweging. Net zoals de spieren in ons lichaam dat doen.
Iedereen moet iets weten van chemie, vindt de Duitse chemicus Mai Thi Nguyen-Kim. Maar wie ze nou precies wil overtuigen met haar boek ‘Een kwestie van chemie’ wordt niet duidelijk.
Kunnen we het ontstaan van leven verklaren vanuit de natuurkunde? Nee, aldus Stuart Kauffman in zijn nieuwste boek A world beyond physics. Zijn ideeën prikkelen, maar zijn toon irriteert.
Levende cellen verbruiken continu energie die ze ook zelf opwekken. Om kunstmatige cellen meer levensecht te maken, is zo’n energievoorziening een voorwaarde. Groningse chemici komen nu met een werkende, moleculaire energiecentrale.
Als het aan Danqing Liu ligt kunnen we blinde mensen teksten van een touchscreen laten lezen. Met haar onderzoek naar slimme materialen hoopt Liu ons op een andere manier met apparaten te laten communiceren.
Levende cellen gebruiken netwerken van chemische reacties om allerlei functies uit te voeren. Chemici in Nijmegen hebben nu een controleerbaar remsysteem ontwikkeld om dit soort netwerken beter na te bootsen. Een stap op weg naar een moleculaire computer.
Immuuntherapie tegen kanker is volop in ontwikkeling. Daarvoor zijn antilichamen nodig. Met een nieuwe techniek kunnen laboratoria nu snel en goedkoop precies het juiste antilichaam maken.
Normale pleisters beschermen je wond tegen viezigheid, maar helpen niet actief mee aan het herstel. Amerikaanse onderzoekers hebben nu een hydrogel-pleister ontwikkeld die de huid samentrekt.
Voordat er leven was, vertoonden moleculen al gedrag dat lijkt op leven. Omer Markovitch probeert dat gedrag via computermodellen te begrijpen en te voorspellen.
Net zoals je linker- en rechterhand elkaars spiegelbeeld zijn, hebben aminozuren – de bouwstenen van eiwitten – ook een spiegelbeeldvorm. Levende cellen hebben een voorkeur voor de ‘linker’. Maar nu is er een transporteiwit gevonden waar beide vormen in passen.