Wie: Nikki Dijkstra Wat: Zeeonderzoeker, Mariene Biogeochemie, Aardwetenschappen Waar: Universiteit Utrecht Studie: Milieu-natuurwetenschappen/Sustainable development, Universiteit Utrecht Promotie gaat over: Fosfaat begraving in de zeebodem van dode zones. Deze dode zones zijn gebieden in zee met zo weinig zuurstof dat er geen vissen en bodemdieren kunnen leven. Ook zijn deze gebieden vaak groen van de algen. Een belangrijke oorzaak voor een wereldwijde toename aan dode zones is de grote hoeveelheid fosfaten (=algenvoer) die via rivieren de zeeën instromen. Ik onderzoek hoe snel en op welke manier fosfaten in dode zones worden begraven in de zeebodem en zo uiteindelijk de zeeën verlaten. Ik koos dit vakgebied omdat: Ik hoop de wereld een beetje mooier te maken. En omdat het mooier maken razend interessant is. Geboren in: 1989, Wijk bij Duurstede Leukste aan wetenschapper zijn: De afwisseling tussen dagen in het lab, op zee en achter de computer Minder leuk aan wetenschapper zijn: Zeeziekte. Alhoewel ik er redelijk goed tegen kan (nog maar 1x boven de gootsteen gehangen). Hopelijk blijft dit zo. Fingers crossed.
Meest bijzondere moment als wetenschapper: Dat we gezonken apparatuur een jaar later weer hebben opgevist. De spullen lagen op 2000 m waterdiepte midden in de Zwarte Zee. Ik vind dit nog steeds onvoorstelbaar. Hobby: Muziek. Wat hoop je met bloggen voor Faces of Science te bereiken: Mensen nieuwsgierig maken naar de wereld om ons heen. Wat wilde je worden toen je 7 was? Ik wilde in de snoepjesfabriek werken. Ik was blijkbaar toen ook al geïnteresseerd in scheikunde. Of had dit een andere reden? En toen je 17 was?: Watermanager. Ik ben opgegroeid langs de Rijn. We gingen er vaak zwemmen (leuk!) maar de kelder overstroomde ook wel eens in de winter (irritant!). Ik heb de Nederlandse haat-liefde verhouding met water altijd interessant gevonden. Leukste reactie op je onderzoek: “Wij willen ook zeeonderzoeker worden”. Dat was de reactie van groep 4 nadat ik ze “les” had gegeven over de zee. Daar doe je het voor!
Linkjes:
Blog van Nikki over de Zwarte Zee expeditie van 2013 Blog van Nikki over de Zwarte Zee expeditie van 2015- 2015
Nikki is gepromoveerd en gestopt als Face of Science. Ze is adviseur Ecologie bij Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden
Een hele tijd was ik ‘nieuw’. De nieuwe promovendus, de nieuwe Face of Science, de nieuwe bij mijn baan als ecoloog. Maar dat is verleden tijd. Ik ben ‘Faces of Science’ af.
‘It’s a shame that you didn’t stay in science.’ Dit is het eerste berichtje dat ik lees op de dag na mijn promotie. Om zeven uur ’s ochtends. Na amper drie uur slaap. Er zijn meer soortgelijke berichtjes en ze irriteren me. Waarom niet gewoon een felicitatie?
Voor mijn onderzoek naar de chemische samenstelling van de waterbodem bezocht ik een aantal zeer indrukwekkende deeltjesversnellers in Amerika, Frankrijk en Engeland. Zo zat ik dagenlang in trance (en met flink slaaptekort) voor de immense apparaten.
De universiteit geeft niks om opsmuk. Gewoon normaal doen. Het is het instituut van de rationaliteit. Tenminste, dat denk je. Maar dat is onjuist. De universiteiten houden namelijk graag hun rijke tradities in stand. En daar mocht ik laatst een steentje aan bijdragen. Als paranimf.
Rio lijkt nog niet klaar voor de Olympische Zomerspelen. Naast kapotte leidingen, niet werkende metro’s, en twijfels over de veiligheid is er nog een probleem: de waterkwaliteit. Er zouden zelfs menselijke resten drijven in de baai waar de zeilwedstrijden plaatsvinden. Gatver. Maar zijn …
De komende weken zit ik in mijn eentje op de universiteit. Mijn drie kamergenootjes zijn vertrokken. Op expeditie naar de Oostzee. Ik ben dus achtergebleven. Hoe ga ik dat overleven?
Help! Ik ben als bitch bestempeld. Net als veel andere vrouwen. Waarom? En is dat erg? Tijd om eens mijn roze labbril af te doen.
Zo, mijn vakantie zit er weer op. En mijn eerste week begon gelijk met veel boeiende presentaties. Toch kon ik het niet laten om bij één presentatie terug te denken aan Sri Lanka. En dan niet aan de mooie stranden maar aan de rijstvelden. Die watervreters blijken te zijn.
Het aftellen is begonnen. Ik vertrek bijna naar de parel van de Indische Oceaan: Sri Lanka. Eerst twee weken rondtrekken om uiteindelijk te relaxen op het strand. Dat is ook gelijk het toeristische deel van de reis want zon, zee en strand blijven populair. Maar hoe komt dat eigenlijk?
Welkom in mijn mooie wereld. Ik werk met een internationale groep mensen, zit niet altijd achter de computer (gelukkig!) en vaar regelmatig op de Zwarte Zee. Verder ga ik vaak naar een buitenlands congres. Er is geen betere baan te bedenken. Toch?