Jarenlang wilde ik zelfstandig onderzoeker worden. Ik was er bijna. Maar toen kwam COVID. Dag plannen! Dag toekomst als zelfstandig onderzoeker. Maar dit opende wel nieuwe deuren: Hallo klinisch onderzoek!
Wie: Marieke Rienks Wat: Promovendus Experimentele Cardiologie Waar: Universiteit Maastricht Studie: Geneeskunde Deze studie gekozen omdat: Alle vakken die ik super interessant vond op de middelbare school hier perfect samen kwamen. Moeilijke ziekten opsporen en genezen sprak me toen bovendien erg aan omdat ik zo voor mijn gevoel écht iets kon betekenen! Geboren: 1984 in Leeuwarden Leukst aan wetenschapper zijn: Het is echt fantastisch om een stukje biologie te ontrafelen wat nog niemand weet! Creatief zijn en fantaseren over hoe dat stukje biologie volgens jou in elkaar zou kunnen zitten… en dan vervolgens proeven bedenken en uitvoeren om die ideeën te bewijzen! Moment dat het verschrikkelijk was: Maanden aan het werk zijn om je idee te bewijzen en er dan uiteindelijk achter komen dat het gewoon niet klopt. Terug naar nul. Hobby: Wielrennen, hardlopen, tekenen/schilderen, lezen Huisdieren: 2 katten
Houdt van: Reizen, duiken en een gezellige avond met vrienden Houdt absoluut niet van: Verspilling, oneerlijkheid en arrogantie Eet het liefst: Japans
Jarenlang wilde ik zelfstandig onderzoeker worden. Ik was er bijna. Maar toen kwam COVID. Dag plannen! Dag toekomst als zelfstandig onderzoeker. Maar dit opende wel nieuwe deuren: Hallo klinisch onderzoek!
Als tiener die opgroeide in Friesland was ik nogal onwetend over racisme. Als onderzoeker kun je wel iets tegen die onwetendheid doen.
Als klein meisje was het één van mijn grootste wensen: het winnen van de Nobelprijs. Vooral nu de prijs is gevallen in het meest fascinerende veld van de geneeskunde, namelijk de immunologie.
In de academische wereld concurreer ik met mensen die zich gemakkelijk manoeuvreren in een cultuur die wordt bepaald door mannen met stereotype karaktertrekken als: dominant, egocentrisch, gebrek aan bescheidenheid, gebrek aan empathie en gelikt in het bedrijven van academische politiek. Maar …
In de running voor een Nobelprijs is Amerikaanse Biochemicus Jennifer Anne Doudna binnen enkele jaren uitgegroeid tot een wetenschappelijke superheldin met een wel heel bijzondere superpower: De power om onze genetische code te herschrijven.
Toegegeven, geaccepteerd en losgelaten. Vier weken uitgerust… zo! Depressieve, uitgebluste varkentje gewassen. Tenminste, dat dacht ik. Blijkbaar is het toch allemaal iets ingewikkelder dan dit, moet ik gedesillusioneerd onderkennen.
Het lijkt erop dat ik minder een bikkel ben dan ik altijd dacht. Want na twee jaar struisvogelen, word ik getroffen door een reactieve depressie. Heb ik dat…
Ik ben opgegroeid met tegeltjeswijsheden over gelijke rechten voor vrouwen, plak mijn eigen banden en zet mijn eigen kasten in elkaar. Maar wat moet ik als onafhankelijke vrouw aan met een collega die heel ouderwets mijn lunch wil betalen?
Mijn puzzel naar de bouwstenen van de natuur krijgt een vervolg in een nieuwe, inspirerende omgeving. Ik ben in King’s College in Londen om de veroudering van bloedvaten te onderzoeken en krijg hierbij hulp van een heel bijzonder beestje.
Enkele weken geleden ontving ik een mail die mij werd doorgestuurd vanuit de klinische genetica. Een patiënt met eindstadium hartfalen, waarvoor geen behandelingen meer voorhanden zijn, had in de media een stuk gelezen over de bevindingen van mijn proefschrift. ‘Hoop’, dacht hij! Aan mij de mo…
Een leuke man uit de trein heeft me eens een boek cadeau gedaan over de geschiedenis van de filosofie. Een gevaarlijke discipline voor een wetenschapper omdat het kennis bevraagt en knaagt aan wat wijs en waar is.
Afgelopen week werd er een patiënt opgenomen op mijn afdeling voor een uitgebreid maag- en darmonderzoek. Dit vanwege zijn extreem lage bloedgehalte waarbij de protocollen ons vertellen dat we bloedverlies vanuit zijn maag-darmstelsel moeten uitsluiten.
Vierenhalf jaar onderzoeker. Vierenhalf jaar expert op mijn onderwerp. En dus vierenhalf jaar geen patiënt gezien. Vandaag begin ik als dokter…
And now, the end is near; And so I face the final curtain.
Bestaat die briljante homo universalis eigenlijk nog wel anno 2015, of is het een mythe?
Als ik kijk naar het werk wat ik afgelopen jaren tijdens mijn promotie heb gedaan, kan ik niet ontkennen dat ik oprecht trots ben en denk ik iedere keer: wetenschap is het mooiste wat er is! Er is echter een keerzijde….
Ik doe onderzoek naar hartfalen en gebruik daarbij proefdieren, ben ik dan een slecht mens?
Boston, april 2013. Het internationale congres voor Experimentele Biologie. Alle disciplines – variërend van anatomie en pathologie tot biochemie en fysiologie – zijn hier vertegenwoordigd. Ontzettend breed dus en niet alleen maar gefocust op het hart. Dit is waar ik haar voor het …