Manon de Visser

Wie:
Manon de Visser

Wat:
Biologe

Waar:
Universiteit Leiden & Naturalis Biodiversity Center

Studie:
Een Bachelor in de biologie gericht op de evolutie & het gedrag van dieren (Universiteit Utrecht) en een Master in de biologie met een focus op DNA van dieren, ecologie & natuurbehoud (Wageningen Universiteit)

Promotie gaat over:
Het ontrafelen van een ‘evolutionair mysterie’ in het DNA van een bepaalde groep watersalamanders door het opsporen van gekke mutaties.

Ik koos dit vakgebied omdat:
Ik meer wil begrijpen over DNA en evolutie. Mensen denken bij evolutie vaak dat dat een proces is wat streeft naar perfectie, maar niets is minder waar (en dat maakt het zo interessant!) En ik houd gewoon van dieren en de natuur. Het liefst leer ik altijd verder over dieren en biologische processen, ik vind het belangrijk mezelf te onderwijzen. En anderen, trouwens – ik geef graag les! Al die interesses heb ik gecombineerd en daar uiteindelijk mijn werk van kunnen maken.

Geboren:
1993, middels een keizersnede in Spijkenisse. Ik was te vroeg geboren en daarbij was de arts óók nog eens zo onhandig om tijdens de operatie in mijn bil te snijden, met een klein litteken als resultaat. Ik heb het nooit gecontroleerd, maar ik denk dat het toch wel een soort van wereldrecord zal moeten zijn voor snelste litteken? Hoe dan ook: gelukkig zit het op een onbelangrijke plek. Die arts heb ik het trouwens nooit kwalijk genomen. We maken allemaal weleens fouten. Sterker nog, al het leven is gebaséérd op fouten! DNA-mutaties, heb ik het nu natuurlijk over. Die vormen de rode draad in mijn carrière.

Leukste aan wetenschapper zijn:
Oef, van alles – maar ik denk dat het leukste de variatie van het werk is. De ene dag sta ik met een witte jas op het laboratorium, de dag erna in de sloot met regenlaarzen en een schepnet. En weer een dag later zit ik achter mijn computer met een kop thee, complexe analyses uit te voeren en artikelen te schrijven. Wat ik ook heel leuk vind is het vertellen over onderzoek. Dat doe ik door te bloggen en te vloggen, bijvoorbeeld op mijn eigen website – en nu ook via Faces of Science!

Meest bijzondere moment als wetenschapper:
Toen ik er tijdens mijn Masteropleiding achter kwam wat je allemaal wel niet kunt onderzoeken aan de hand van DNA. Ik ging heel snel van ‘ik vind DNA best saai’ naar ‘DNA is het coolste wat er is’. Die omslag was tijdens een cursus waarbij ik leerde hoe belangrijk het is om bijvoorbeeld in fokprogramma’s van bedreigde diersoorten inteelt zo veel mogelijk te voorkomen. Voordat ik het wist voerde ik toen voor mijn scriptie een genetisch onderzoek uit naar inteelt bij de ‘pygmy hog’, de kleinste en meest bedreigde zwijnensoort ter wereld.

Moeilijkste aan wetenschapper zijn:
Dat je soms te maken krijgt met mensen die niet begrijpen wat je doet, of waarom, en je daarom niet altijd serieus nemen. Of mensen die wetenschap helemaal ontkennen, dat vind ik ook lastig. Maar soms leidt miscommunicatie juist tot hilarische momenten. Ik ben bijvoorbeeld eens staande gehouden door de Koninklijke Marechaussee tijdens een veldexpeditie ’s nachts in het donker, omdat ze dachten dat ik legerkleding aan had en gewapend was! Ik had een waadpak aan, een hoofdlamp op en een schepnet in de hand. Toen ze doorhadden dat wij onderzoek deden naar kikkers: die combinatie van verwardheid en opluchting op hun gezichten zal ik nooit vergeten!

Hobby’s:
Van alles! Ik vind ‘scare-acting’ heel leuk en doe dat dan ook al jaren als bijbaan. Daarbij maak ik dus letterlijk mensen bang voor mijn werk. En sieraden maken, vooral oorbellen. Die maak ik met polymeerklei en met hars, bijvoorbeeld met gedroogde bloemen erin. En op dit moment ben ik een beetje verslaafd aan Hogwarts Legacy op de Playstation 5. Maar verder, als ik het allemaal even niet weet, dan kan ik ook heel goed ‘lui Netflixen’ met een reep chocola of een doos pizza op schoot, hoor.

Wat hoop je met bloggen voor Faces of Science te bereiken:
Mensen zeggen wel eens dat ik er niet uit zie als een wetenschapper of biologe. Door mijn nette outfit, of make-up bijvoorbeeld. Het stereotype, gekke professor beeld van een oude man met geëlektrocuteerd haar is nog steeds best wel aanwezig in de samenleving. Ik vind het dus juist heel leuk – en een beetje spannend – dat ik samen met andere experts dat misleidende beeld weer een stukje verder mag vervagen. Zodat iedereen zichzelf durft te zijn en zijn of haar passie na durft te jagen ongeacht de status quo. Dat hoop ik te bereiken (en dat meer mensen ontdekken hoe leuk salamanders zijn, natuurlijk).

Wie is je grote voorbeeld?:
Verschillende mensen, maar bijvoorbeeld Dr. Jane Goodall en Dr. Neri Oxman zijn twee vrouwelijke idolen voor mij op het gebied van wetenschap, natuur, kunst, innovatie, etc. De Britse Dr. Jane Goodall is bekend van haar studies naar chimpansees en werkt vandaag de dag op haar 89e (!) nog steeds hard door als wereldverbeteraar, dat is heel inspirerend. Ik heb haar een paar keer ontmoet en ik heb zelfs twee handgeschreven brieven van haar mogen ontvangen. En de Amerikaans-Israëlische Dr. Neri Oxman is een fantastische visionair en dromer die allerlei onwerkelijke ideeën voor een betere toekomst en gezondere planeet waar weet te maken op de gekste manieren!

Wat wilde je worden toen je 7 was:
Dat was in de jaren negentig dus waarschijnlijk een powerpuff girl of iets dergelijks, haha. Maar ook een WNF Ranger, om in actie te komen voor de natuur bijvoorbeeld. En dat laatste was ik toen ook echt! Misschien ben ik dat andere uiteindelijk ook wel, ten minste in de zin van dat mijn werk mij toestaat iets goeds te doen voor de wereld – met een vleugje ‘girlpower’.

En toen je 17 was:
Dierenarts. Maar eigenlijk wist ik het toen niet echt. Er stond zó’n druk op het maken van de ‘juiste’ studiekeuze… Voor diergeneeskunde werd ik jaren achter elkaar uitgeloot. Ik speelde destijds ook nog met het idee om industrieel ontwerper te worden. Ik ben blij dat ik dat niet gedaan heb, maar wél alsnog iets anders met dieren ben gaan doen. Als ik er zo over nadenk, had zevenjarige-ik mijn carrière dus beter voorspeld dan zeventienjarige-ik!

Leukste reactie op je onderzoek:
“Ik wist helemaal niet dat amfibieën zo bijzonder zijn – ik ga dit voorjaar de vijver in mijn achtertuin nóg aantrekkelijker maken voor kikkers en salamanders!” aldus, een museumbezoeker bij Naturalis.

Ik en de media

Mijn website

NRC Bioloog Manon de Visser heeft een voorliefde voor slijmerige beesten

Vroege Vogels Radio interview over het genetische salamander raadsel

NOS voorpaginanieuws Exotische kikkers en padden ontdekt in de duinen

SLAM! Radio interview over het terughalen van mammoeten en dodo’s

Nature Today Grote liefde voor de kleinste varkens.

Vlogs op het YouTube account van Naturalis, bijv. “Manon’s DNA talk 3: Evolutie”: