Wie:Jetske Vaas Wat:Milieuwetenschapper Waar:Copernicus Institute of Sustainable Development, Universiteit Utrecht Studie:Milieu- en maatschappijwetenschappen en Ontwikkelingsstudies Promotie gaat over:Het beheer van invasieve en uitheemse plantensoorten in Caribisch Nederland Ik koos dit vakgebied omdat:Met elkaar afspraken maken over het milieu en de natuur waanzinnig moeilijk is – ook al is het noodzakelijk om te overleven! Ik wil graag begrijpen waarom dat zo is, en bijdragen aan het vergemakkelijken ervan. Geboren:14 mei 1990, te Naarden. Leukste aan wetenschapper zijn:Je mag de hele tijd “ja maar, waarom?” vragen. (En hoeft die vraag dan niet te beantwoorden.)
Meest bijzondere moment als wetenschapper:Iedere keer dat mensen op Saba of St. Eustatius aangeven ons werk te waarderen, vooral wanneer dat mensen zijn die verder niet zoveel fiducie in wetenschappers hebben. Mijn collega en ik zijn zelfs expliciet gecomplimenteerd met de manier waarop we samen proberen te werken met de lokale bevolking, en dat is waar het voor mij uiteindelijk om gaat. Zonder hen kunnen wij wel interessante wetenschap bedrijven, maar zal dat niets uithalen in de praktijk. Moeilijkste aan wetenschapper zijn:Je onderzoek zo opzetten dat het zowel praktisch als wetenschappelijk relevant is; dat is vaak nog niet zo eenvoudig. Overigens heeft dit een gedeelde eerste plaats met uit alle mogelijke vervolgstappen in je onderzoek er één kiezen, en daar tevreden mee zijn. Hobby’s:Slalom skiën, klassiek ballet, bootcamp en sinds mijn onderzoek: Sabaans kantwerk! Wat hoop je met bloggen voor Faces of Science te bereiken:Een oplossing voor iedere keer dat ik op een feestje de vraag krijg wat ik nou eigenlijk precies doe; dan verwijs ik mensen meteen door naar deze blog. Daarnaast hoop ik dat een inkijkje in mijn dagelijks bestaan wat meer begrip creëert voor wat een wetenschapper wel en niet kan doen. Waarom duurt dataverzameling zo lang? Waarom is er vaak geen eenduidig antwoord, zelfs niet na grondig onderzoek? En wat heb je dan eigenlijk aan wetenschap? Wie is je grote voorbeeld:Ik denk meteen aan Professor Fetze Alsvanouds van de Universiteit van Harderwijk, van wie ik een foto boven mijn bureau heb hangen. Daarnaast hangt echter Anne Elk, wereldberoemd wegens haar theorie over de Brontosaurus, en dat vind ik lastig kiezen. Daarom: iedereen op Saba en St. Eustatius die ondanks zeer beperkte middelen het mooiste van hun eiland proberen te maken. Wanneer ik dagenlang aan een bureau zit te zwoegen op een artikel, trek ik me altijd op aan hun doorzettingsvermogen en optimisme. Wat wilde je worden toen je 7 was:Iets waarbij ik dingen zoals papieren, mappen en enveloppen kon ordenen. Ik hield, en houd nog steeds, van geordende bureaus. En toen je 17 was:Psycholoog, omdat ik vond dat ik goed kon luisteren en mensen graag hielp met problemen. Later kwam ik er echter achter dat luisteren en analyseren niet hetzelfde is als een probleem oplossen. Toch grappig dat je als wetenschapper vooral dat doet… Leukste reactie op je onderzoek:Een Sabaan die middenin een veld Coralita woont, zei eerder nog nooit over het plantje te hebben nagedacht, maar door een discussieavond die ik had geleid echt aan het denken te zijn gezet. Overigens leiden reacties als “Is dit nou eigenlijk wel echt een probleem?” altijd tot zeer leerzame gesprekken, dus daar geniet ik ook van.
Links: Blog Jetske voor Copernicus Instituut Filmpje Coralita Girls on Saba Coralita Girls op Facebook
Voordat ik aan mijn proefschrift begon had ik vrij romantische ideeën over het schrijven van mijn dissertatie. De praktijk bleek heel wat weerbarstiger…
Wat betekent het voor de wetenschap om vijf citroenboompjes te planten op een eiland dat overwoekerd door een invasieve plant? Alleen zo kom je erachter hoe lastig overleven is voor andere planten.
Nadat twee orkanen over Saba raasden, pakken eilandbewoners de draad weer op. We proberen een stuk land vol met Coralita om te toveren tot iets moois. Lastig, de invasieve klimmer lijkt erg op een orkaan.
Orkanen gooien alles overhoop. Sint Maarten, Sint Eustatius en Saba zijn getroffen door Irma. Hoe help je als wetenschapper de mensen in zo’n getroffen gebied?
Af en toe moet je als wetenschapper naar buiten, weg uit je veilige en door koffie verwarmde ivoren toren, om af te dalen naar de wereld buiten de academische wereld: de buitenwereld.
Samen met mijn collega Elizabeth doe ik onderzoek naar de ‘Mexicaanse kruiper’ van Saba en St. Eustatius: de invasieve, uitheemse plant Coralita. Dat betekent in de veldwerkpraktijk dat het elke dag hoogzomer is en ik hard moet werken om vertrouwen te winnen van de bevolking om da…