Frances Arnold krijgt dit jaar de Nobelprijs voor de scheikunde omdat ze in revolutionair onderzoek een soort versnelde evolutie heeft toegepast op eiwitten.

Het is me gelukt! Ik heb bijgedragen aan de wetenschap! Twee door mij ontwikkelde methoden om eiwitten aan te passen onder bacterie-vriendelijke condities zijn namelijk gepubliceerd. Hoera!

Scheikunde vond ik maar stom in de onderbouw, dus dat ik het uiteindelijk ben gaan studeren was een gelukkig toeval. Want pas in de bovenbouw ontdekte ik hoe leuk het vak is.

Scoopen is voor wetenschappers het ergste wat er is. Een andere onderzoeker heeft dan het gras voor je voeten weggemaaid. Door op hetzelfde idee te komen als jij, maar er eerder over te publiceren. Dat gebeurde een beetje bij mij.

Een vreselijk cliché en waarschijnlijk ook de titel van je scheikundeboek op de middelbare school: chemie is overal. Maar het is reuzehandig als je een fiets wilt repareren!

‘Whiieeeooee! Whhiieeeooee! Whiieeeooee! U dient het gebouw te verlaten via de dichtstbijzijnde nooduitgang. Maak geen gebruik van de liften.” Eens in de zoveel tijd is het raak. Dan gaat het alarm af. Altijd onverwacht en het is altijd een beetje schrikken.

Een belangrijk deel van onderzoek doen is je resultaten delen. Meestal gaat dat via een publicatie, maar soms ga je ook naar een conferentie. Een van de grootste scheikundeconferenties is die van de American Chemical Society en dit jaar was ik erbij!

Doordeweeks fiets ik naar ‘het lab’. Daarmee bedoel ik het hele gebouw, niet alleen de ruimte waar we experimenten uitvoeren. Het gebeurt vaak dat je een dag doorbrengt zonder ook maar één keer je labjas aan te trekken. Dat lijkt soms tijdsverspilling, maar een wetenschap zit ook vol labbrillo…

“Als het gemakkelijk was, had iemand anders het al wel gedaan!” Dat zeg ik soms tegen mezelf, als het onderzoek even tegenzit. Want hoe leuk ik mijn werk ook vind, soms is het heel frustrerend. Maar de aanhouder wint!

“Ben Feringa heeft de Nobelprijs gewonnen!” Ik dacht eerst dat mijn collega een grapje maakte. We maken er al jaren geintjes over dat Ben wel eens zou kunnen winnen. Vooral begin oktober wanneer de Nobelprijzen worden uitgereikt. Het is altijd leuk om te proberen te raden wie er di…

De zenuwen gieren door mijn lijf. Mijn hart klopt in mijn keel. Mijn mond voelt droog. Ik ben zenuwachtig en niet zo’n beetje ook! Maar wat kan er misgaan tijdens mijn proefpraatje?

Eén van de lastigste dingen van onderzoek doen, vind ik om ermee te stoppen. “Ah fijn, vijf uur! Ik mag eindelijk naar huis” zul je mij vrijwel nooit horen zeggen. Dat komt omdat ik chemie heel erg leuk vind. En juist onderzoek erin doen, maakt het nog leuker. Chemisch onderzoek doen is afwiss…

Zoeken naar nieuwe antibiotica is als systematisch speuren naar je sleutels. En met al dat rennen door het lab is het nog gezond ook!

Wie aan scheikunde denkt, ziet al snel labjassen, labbrillen en kokende, rokende mengsels voor zich. Het beeld van labjassen en labbrillen klopt eigenlijk altijd, maar je bent niet altijd met spannende kokende mengels bezig. Sommige experimenten kunnen eigenlijk ook best saai zijn. Maar die sa…