Wie: Adriaan Duiveman
Wat: Historicus
Waar: Radboud Universiteit
Studie: Geschiedenis
Promotie gaat over: Hoe achttiende-eeuwse Nederlanders omgingen met natuurrampen
Ik koos dit vakgebied omdat: Het verleden je helpt om het heden beter te begrijpen. Dingen waarvan we nu denken dat ze hartstikke nieuw zijn kwamen vroeger ook al voor, en dingen die we nu als eeuwenoud beschouwen zijn soms juist veel recenter ontstaan dan je denkt.
Geboren: 1993, Kampen (Overijssel)
Leukste aan wetenschapper zijn: De tijd krijgen om echt in een onderwerp te duiken. Verder zit ik in een gezellige en inspirerende onderzoeksgroep. Samen nadenken en ideeën uittesten is een erg leuk onderdeel van mijn werk.
Meest bijzondere moment als wetenschapper: Tijdens de Nacht van de Wetenschap en Maatschappij in de Ridderzaal mocht ik – in black tie! – een tafel met mensen uit de media, het bedrijfsleven en de politiek toespreken over ons onderzoek. Ze waren oprecht geïnteresseerd en stelden goede vragen. Dat was een hele toffe ervaring.
Moeilijkste aan wetenschapper zijn: Het eindeloze bijschaven aan een artikel wordt soms wel eens saai. Het echte onderzoek is dan al gedaan, je betoog staat al, maar vervolgens zit je alleen nog eindeloos met punten en komma’s te schuiven. Dat is toch niet echt mijn grootste hobby.
Hobby’s: Tennis, vrienden
Wat hoop je met bloggen voor Faces of Science te bereiken: Laten zien dat geschiedenis niet (alleen) draait om veldslagen en koningen met lange Romeinse cijfers achter hun naam, maar om de gebruiken, ideeën en emoties van mensen zoals jij en ik.
Wie is je grote voorbeeld?: Misschien niet eens een historicus, maar een journalist: Malcolm Gladwell. In zijn essays voor het Amerikaanse tijdschrift The New Yorker weet hij complexe sociologische theorieën heel begrijpelijk, herkenbaar en spannend te maken.
Wat wilde je worden toen je 7 was: Astronaut, en ik wilde een pannenkoekenrestaurant bouwen dat daadwerkelijk van gestapelde pannenkoeken was gemaakt.
En toen je 17 was: Journalist, maar ik wist al wel dat ik daarvoor sowieso geschiedenis wilde studeren.
Leukste reactie op je onderzoek: Mensen zijn vaak zichtbaar opgelucht als ik uitleg dat uit onderzoek blijkt dat mensen in rampsituaties vaak verrassend aardig en behulpzaam voor elkaar zijn. Mijn onderzoeksonderwerp is zeker niet ‘gezellig’, maar ergens toch ook wel hoopvol.
Historicus Adriaan werd gespreksleider bij een club die lezingen en interviews organiseert met een filosofische inslag. Het doel: wetenschappers héle goede vragen stellen. Maar wat is een hele goede vraag?
Last van informatie-overload? Charlotte Fraza legt in haar populaire vlogs uit hoe ze de wereld verwerkt in haar ‘tweede brein’. De techniek is nieuw, maar het fenomeen eeuwenoud, betoogt Rindert Jagersma.
‘Het is maar een definitiekwestie.’ Deze dooddoener heb je vast eens gehoord. Voor wetenschappers is een discussie over woorden juist geen conversatiestopper. Nee, bij de definitie begint het juist. Want om iets te onderzoeken, moet je eerst weten waar je het eigenlijk over hebt.
De Amerikaanse hoogleraar Simon Richter (‘professor Poldergeist’) bezocht ons land met een ongemakkelijke waarheid: eens moeten we onze polders prijsgeven.
Adriaan Duiveman kreeg een prestigieuze essayprijs, maar dubt over de stelling van zijn winnende betoog. We moeten meer water in ons landschap en onze geschiedenis tolereren, maar wat nou als dat niet kan?
Wat hebben volksverhalen, dijkbrieven en de recente klimaatrechtzaken met elkaar te maken? Historicus Adriaan Duiveman praat erover met religie-wetenschapper Arjan Sterken en jurist Sanne Biesmans
Overal ter wereld proosten we tijdens bijzondere gelegenheden. Op verjaardagen, op bruiloften, en op het nieuwe jaar. Waarom doen we dat eigenlijk?
Het woord ‘aalmoes’ verdwijnt uit de nieuwste versie van de Nieuwe Bijbel Vertaling. Adriaan Duiveman vroeg collega’s in de taalkunde hoe een woord wordt vergeten.
Gelovigen mogen nu niet samenkomen, terwijl zij dat dolgraag willen. In de achttiende eeuw bracht rampspoed gelovigen samen. Is dat na de coronacrisis ook zo, vraagt historicus Adriaan Duiveman zich af.
Doden virusuitbraken de compassie voor je medemens of schieten burgers elkaar juist te hulp? Sommige historici zijn optimistisch, anderen juist niet. Wie heeft gelijk en wat leren epidemieën uit het verleden ons, vraagt historicus Adriaan Duiveman zich af.
Adriaan Duiveman twijfelde er niet aan: hij moest en zou geschiedenis studeren. Historici voelen een honger naar kennis en begrip van de wereld om hen heen.
The Ocean Cleanup leek een succesverhaal te worden, maar ligt nu onder vuur. Historicus Adriaan Duiveman ziet een interessante overeenkomst met een 18e-eeuwse wonderlijke watermachine.
Op 26 oktober was de Nacht van de Nacht. Historicus Adriaan Duiveman stelt dat deze georganiseerde duisternis een soort historische re-enactment is. Want vroeger, in de zeventiende eeuw, was het echt donker.
De termen ‘geslacht’, ‘gender’ en ‘sekse’ gebruiken we constant door elkaar. Die verwarring is misschien niet zo gek, stelt historicus Adriaan Duiveman.
Enge wezens in science fictionfilms, zoals hersenkorven en zwermgeesten, fascineren historicus Adriaan Duiveman. Omdat ze ons een spiegel voorhouden.
Het tv-programma Temptation Island is eigenlijk verrassend moralistisch, ontdekte historicus Adriaan. En daarmee lijkt het reality-tv-programma erg veel op de vrolijke schilderijen van de zeventiende-eeuwse schilder Jan Steen.
Als student (kunst)geschiedenis, Nederlands of Engels kun je niet zonder kennis van de Bijbel. Niet omdat je moet geloven, maar omdat onze taal en cultuur met Bijbelverhalen doordrenkt is.