Naar de content
Faces of Science
Faces of Science

Een miljoen voor meer onderzoeksideeën en beter onderwijs

Wat zou je doen met een miljoen?

Pixabay CC0

Als ik een miljoen cadeau kreeg om te spenderen aan wetenschap dan droom ik over drie doelen. Mijn onderzoeksideeën uitvoeren, een ondersteuningsfonds oprichten en werkdruk aanpakken.

Toen ik deze vraag voor het eerst zag moest ik eerst even nadenken. Want, hoeveel geld is een miljoen eigenlijk en wat kost de wetenschap? Kortom: Wat kún je eigenlijk doen met een miljoen? Daarom even voor de context: een promotieonderzoeker (zoals ik), die voor vier jaar onderzoek doet, kost ongeveer 200.000 euro. Van dat miljoen kan ik dus makkelijk vijf nieuwe promovendi dezelfde kans geven die ik heb gekregen, of kan ik zelf nog 20 jaar verder werken (tegen hetzelfde salaris, dat wel). Maar dat zou een makkelijk antwoord zijn: gewoon een paar extra onderzoekers, klaar.

Graag droom ik ietsje verder. En in die droom van ‘mijn miljoen’ zet ik het geld voor drie doelen in: 1) mijn eigen nieuwe onderzoeksideeën, 2) een ondersteuningsfonds voor studenten die het lastig hebben, en 3) voor onderwijsverbetering en goede ideeën voor het verminderen van werkdruk. Waar ik het geld precies aan uit zou geven lees je hieronder.

Nieuwe onderzoeksideeën

In mijn onderzoek probeer ik erachter te komen welke ideeën politiek leiders hebben over bijvoorbeeld de economie, en hoe ze die ideeën inzetten om tot nieuw beleid te komen. Ik vind mijn onderzoek belangrijk omdat strijdende waarden en ideeën van politieke leiders van invloed zijn op onze toekomst.

Als je data van een heleboel politiek leiders verzamelt, kom je er volgens mij ietsje beter achter of en wanneer leiders geneigd zijn van idee te veranderen, en wat dat ‘kantelpunt’ veroorzaakt.

Pixabay CC0

Denk bijvoorbeeld aan de spagaat in de ideeën van Angela Merkel en Viktor Orban over migratie en hoe dat de besluiten die zij moeten nemen ten aanzien van de veiligheid van vluchtelingen bemoeilijkt. Om echt samen Europees leiderschap te kunnen tonen, is op zijn minst begrip voor elkaars ideeën noodzakelijk. Maar wanneer tonen leiders wel of geen begrip voor elkaars ideeën? Veranderen ze wel eens van idee en waarom?

Ik zou graag een onderzoek opzetten waarbij ik probeer om van de ruim 200 leiders die Europa sinds 1990 gekend heeft (premiers, presidenten, Eurocommissarissen en partijleiders in het Europees parlement) te ontdekken of en zo ja wanneer ze van gedachten verander(d)en. Dat kan vrij simpel: gewoon door het ze te vragen! Bijvoorbeeld zoals de Volkskrant ook vaak doet, zie hier.

Als je dit soort data van een heleboel politiek leiders weet te verzamelen, kom je er volgens mij ietsje beter achter of en wanneer leiders geneigd zijn van idee te veranderen, en wat dat ‘kantelpunt’ veroorzaakt. Dat is weer handig om te weten als we besluitvormingsprocessen beter willen begrijpen en iets makkelijker willen maken.

Om te organiseren dat ik deze mensen deze vragen zou kunnen stellen heb ik dus wel een beetje van ‘mijn miljoen’ nodig. En, het liefst zou ik dit niet alleen doen, maar gezellig samen met nog een andere collega en een paar studenten. Onderzoek wordt volgens mij alleen maar beter als je het samen doet.

Via mijn project InclUUsion hebben inmiddels al bijna 400 studenten die naar Nederland zijn gekomen als vluchteling gratis cursussen gekregen van de Universiteit Utrecht.

Marij Swinkels/IncUUsion voor NEMO Kennislink

Ondersteuningsfonds

De afgelopen jaren heb ik mij hard ingezet om onderwijs toegankelijk te maken voor mensen voor wie dat niet zo vanzelfsprekend is. Via mijn project InclUUsion hebben inmiddels al bijna 400 studenten die naar Nederland zijn gekomen als vluchteling gratis cursussen gekregen van de Universiteit Utrecht.

Inmiddels is het ook voor deze studenten in Wageningen, Eindhoven, Delft en Leiden mogelijk om mee te doen aan wetenschappelijk onderwijs. Nadat studenten een cursus hebben gedaan willen ze soms graag verder met een bachelor of master. Niet alleen kost dat studiegeld, je hebt ook een laptop en andere spullen nodig om te studeren.

Zo was er bijvoorbeeld vorig jaar een meisje die heel graag onderzoek wilde doen naar Syrische vrouwen in Parijs. Maar ja, dan moet je wel geld hebben om naar Parijs te kunnen. Voor deze studenten zou ik daarom een tweede deel van ‘mijn miljoen’ reserveren: zodat de universiteit een plek wordt waar iedereen die dat graag wil ook naar binnen kan.
Foto:

Onderwijsverbetering en werkdruk

Zoals je misschien wel ergens in de krant hebt gelezen was er op vrijdag 14 december een grote demonstratie van wetenschappers uit het hele land in Den Haag: #WOinActie. Veel collega’s en studenten op alle universiteiten vinden de werkdruk te hoog en het geld niet eerlijk verdeeld. Ik snap dat wel: goed onderwijs geven en goed studeren kost veel tijd, energie en geld en dat is er niet altijd!

Met een miljoen zou ik graag de werkdruk aanpakken en met elkaar nadenken over de vraag wat goed en betekenisvol onderwijs voor studenten eigenlijk is.

Pixabay CC0

Allerlei beleid vanuit het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap en zelfbedachte regels van universiteiten en grote geldverstrekkers voor het krijgen van onderzoeksgeld, hebben er daarnaast voor gezorgd dat we binnen de universiteit soms door de bomen het bos niet meer zien.

Mijn laatste stukje miljoen zou daarom gaan naar het uitwerken van ideeën om die werkdruk aan te pakken en met elkaar na te denken over de vraag wat goed en betekenisvol onderwijs voor studenten eigenlijk is. Daarvoor wil ik met andere collega’s graag actieonderzoek doen: dan onderzoeken we de problemen niet alleen, maar zorgen we ook voor oplossingen om tot verandering te komen.

Tot zover wat ik graag zou doen met een miljoen! Ik ben benieuwd wat jullie van mijn ideeën vinden.

ReactiesReageer