Elisabeth van de Grift over de mijlpalen van haar promotie

Als promovendus zit je leven vol met een hele boel ‘eerste keren’. Veel van die eerste keren zijn mijlpalen waar je eigenlijk bij stil moet staan. Sinds mijn vriend, die een aantal jaren geleden promoveerde, deze tip gaf probeer ik zo veel mogelijk van dit soort momenten bewust te vieren, hoe klein ze ook zijn. Juist omdat dat grote einddoel, promoveren, vier jaar in de toekomst ligt. Dit zijn een paar voorbeelden van mijn ‘eerste..’

28 juni 2018

Eén van mijn eerste mijlpalen was de goedkeuring van mijn onderzoeksvoorstel. Tijdens het eerste jaar van je PhD werk je grotendeels aan dit document waarin je jouw onderzoeksopzet uiteenzet, ondersteund door wetenschappelijke literatuur. Dit voorstel verdedig je vervolgens voor een commissie van de universiteit. Een spannend moment want dit is vaak de eerste keer dat onderzoekers, buiten je promotiebegeleiders om, mogen schieten op jouw voorstel. En dan zijn het gelijk ook twee professoren. Dus je kunt je voorstellen dat ik opgelucht was toen ik een officiële ‘go’ kreeg.

Het goede nieuws over mijn Go heb ik natuurlijk ook gedeeld op Facebook.
Elisabeth van de Grift voor NEMO Kennislink

Eerste keer presenteren

De eerste keer presenteren op een wetenschappelijke conferentie in het buitenland: 100 man in een broeierig warm zaaltje in Spanje, niemand die je kent en dan je verhaal houden over een deel van je onderzoek wat nog volop in uitvoering is. ‘Straks vinden ze het helemaal niks’, ‘heb ik van alles gemist’, ‘is het onderzoek toch al lang gedaan’, ‘vergeet ik m’n tekst’ zijn dan een aantal van die dingen die vooraf door je hoofd gaan. Dus dat was best wel heel spannend ja. Daarom was het nog leuker dat er na afloop verschillende onderzoekers naar me toe kwamen om verder te praten. Hoera, ze vonden het interessant! En dat er dan bij thuiskomst een grote bos bloemen op je staat te wachten van je beste vriendinnen is natuurlijk helemaal leuk.

De eerste publicatie: vorige jaar heb ik met twee anderen een artikel geschreven gebaseerd op inzichten uit mijn masterthesis. Het was al erg gaaf dat dit werd gepubliceerd in een wetenschappelijk tijdschrift en om na al dat harde werken je eigen onderzoek terug te zien op de website (veel van deze tijdschriften zijn tegenwoordig alleen digitaal). Even bijzonder vond ik dat mijn artikel voor de aller eerste keer geciteerd werd door een ander artikel. Ik ontving hierover een bericht van de website ResearchGate (zeg maar een soort LinkedIn voor wetenschappers) en moest toch wel even juichen achter m’n laptop. Geciteerd worden door andere wetenschappers voelt als erkenning van al het werk wat in die paar pagina’s zit, en dat de inzichten die je hebt vergaard bruikbaar en nuttig zijn voor anderen.

De email van ResearchGate.
Elisabeth van de Grift voor NEMO Kennislink

De eerste keer dat jouw onderzoek in het nieuws is: Vorig jaar kreeg ons onderzoeksproject aandacht in het regionale nieuws. Mijn collega en ik hadden een journalist uitgenodigd voor een interview voor één van onze case studies en naar aanleiding van deze uitnodiging had de journalist een artikel geschreven over ons onderzoek naar dit controversiële windpark. Dit was voor mij een beetje een ‘omgekeerde wereld’: ik heb ook journalistiek gestudeerd en normaal gesproken was ik degene die de microfoon vast hield, de vragen stelde en de toon van een artikel bepaalde. Daarom was de eerste keer dat ik zelf geïnterviewd werd ook even wennen.

Een redactrice van Delta interviewde me naar aanleiding van de bekendmaking van de nieuwe Faces of Science; gelukkig was de onwennigheid van korte duur en had ik er eigenlijk meer lol in dan ik had verwacht.

Met bovenstaande is dit dan ook mijn eerste officiële blog voor Faces of Science, binnenkort volgt ook mijn eerste vlog. Voor nu: op naar de volgende ‘eerste’!